Thuis

Hij stond al een tijdje op mijn lijst van te lezen boeken: Thuis van Marylinne Robinson. Onlangs had ik tijd om het te lezen. Mijn verwachtingen waren hoog gespannen, na Een huishouden en Gilead. Robinson stelde me niet teleur. Prachting hoe ze de personen uit Gilead laat terugkeren, dezelfde periode beschrijft in hetzelfde dorp, en toch een heel nieuw verhaal weet te vertellen. Jack is aan aandoenlijk figuur die anderen nogal wat last bezorgd heeft, maar gaandeweg krijg je toch sympathie voor hem, veel sympathie zelfs. Ook alle andere personen worden met zoveel mededogen beschreven dat je aan niemand een hekel krijgt, ondanks in het oog lopende tekorten.

Bij Robinson gebeurt er ogenschijnlijk maar weinig. De echte gebeurtenissen vinden plaats onder de oppervlakte. Dat heeft ze gemeen met een andere favouriete auteur van me, Karel Schoeman. Plotjagers zullen het boek veel te traag vinden, maar wie geduld heeft vindt ook hier toch een heus plot, prachtig uitgesponnen.

Bijzonder vindt ik dat Robinson erin slaagt om allerlei geladen thema’s aan te snijden: rassendiscriminatie door mensen die daar tegen lijken te zijn, predestinatie en eeuwigheid. En dat allemaal zonder dat het ergens zwaar of prekerig wordt. Een auteur die dat kan behoort tot de top. Eigenlijk jammer dat het al in het Nederlands uitgeven is: ik had het anders graag zelf gedaan.